Józef Bocheński, Sto zabobonów. Krótki filozoficzny słownik zabobonów.

Dzieło Józefa Bocheńskiego jest krytyką nowoczesnego świata oraz jego atrybutów. Nawiązuje on w swoim dziele do pozytywistycznego realizmu ukazując ważne hasła i problemy dzisiejszego świata w formie leksykonu. Tytułowe ‘’zabobony”, kojarzone z myśleniem magicznym (które ma jednak głównie wymiar praktyczny), odnoszą się tu także do błędów teoretycznych. 

J. Bocheński definiuje ‘’zabobon” w następujący sposób: to wierzenie, które jest  oczywiście w wysokim stopniu fałszywe, a mimo to  uważane za na pewno prawdziwe

Skupmy się jednak na fragmencie w którym autor opracowuje hasło: ‘pozytywizm – zabobonna filozofia wynaleziona w czasach nowożytnych przez filozofa francuskiego A. Comte’a. Według niego tylko nauki pozytywne tj. przyrodnicze mogą nam dać odpowiedź na wszystkie pytania’. Po tym ogólnym omówieniu terminu przez pryzmat własnej wiedzy oraz obserwacji, Bocheński uznaje pozytywizm za katastroficzny zabobon oraz utopię. Podaje on jasny przykład, w którym głównym problemem tej ideologii jest ukierunkowanie się naukowców na swoją dziedzinę nauki i zamknięcie się na pozostałe, przez co hipotetyczny psycholog-przyrodnik nie zna odpowiedzi na pytania o ludzkiej duszy i metafizyce.